تعهد یعنی پایبندی ۱۰۰ درصدی به اصول و ارزش هایی که روی آن ها توافق کرده ای. پس این نوع پایبندی مسلماً در جهت هدفی بسیار والا بوده و رعایت تمام و کمال آن گاهاً سرشار از مشقت و رنج و دشواری خواهد شد و دقیقاً در چنین شرایط سختی است که نشان می دهیم آدم های متعهدی هستیم یا خیر. زیرا در شرایط گل و بلبل حتی یک کودک چند ماهه هم می تواند متعهد بماند. این گونه است که هزینه های بسیار بسیار سنگینی می دهیم تا از توافقی که (با خودمان یا دیگری) کرده ایم ذره ای منحرف نشویم. اگر ذره ای به خودمان در این باره تخفیفی بدهیم، یعنی متعهد نیستیم. اگر یک میلیون بار دقیقاً طبق قرار بینمان رفتار کنم ولی فقط یک بار مثلاً از روی خستگی مفرط بی خیالش شوم و یا دیر کنم، یعنی آدم متعهدی نبوده ام. (این جا صحبت از خودمان است. کاری نداریم که مثلاً وظیفه ی انسانی طرف مقابل حکم می کند چشم پوشی کند. مهم این است که ما کار خودمان که تحت عنوان تعهد قبول کرده بودیم را درست انجام نداده ایم. پس متعهد نبوده ایم.)
کلمه ی تعهد چنین معنایی داره و چنین قبول مسئولیت سنگینیه. اگر هر برداشت دیگه ای ازش داشته باشید یا کوچک ترین کوتاه اومدن یا تبصره زدن بهش ملحق کنید، یعنی این موضوع رو لوده کرده اید و به سخره گرفته اید (ریده اید توش) و حاضر نیستید متعهد باشید. (مگر این که واقعاً در حال مردن بوده باشید و هیچ کاری نمی توانستید بکنید)
درباره این سایت